Αρχαιολογικός χώρος Επιδαύρου

epidavrosΣτην ενδοχώρα της Επιδαύρου, σε μία περιοχή με ήπιο κλίμα και άφθονα πηγαία ιαματικά νερά, βρισκόταν το Ασκληπιείο, η έδρα του θεού ιατρού της αρχαιότητας και το σημαντικότερο θεραπευτικό κέντρο όλου του ελληνικού και ρωμαϊκού κόσμου. Ήταν το κύριο ιερό της μικρής παραθαλάσσιας πόλης της Επιδαύρου, αλλά η φήμη του και η αναγνώριση της σημασίας του γρήγορα ξεπέρασαν τα όρια της Αργολίδας και θεωρήθηκε από όλους τους Έλληνες ο τόπος όπου γεννήθηκε η ιατρική. Περισσότερα από διακόσια ιαματικά κέντρα σε ολόκληρη την ανατολική Μεσόγειο θεωρούνταν ιδρύματά του. Τα μνημεία του αποτελούν σήμερα όχι μόνο παγκοσμίου φήμης αριστουργήματα της αρχαίας ελληνικής τέχνης, αλλά και εξαιρετική μαρτυρία για την άσκηση της ιατρικής στην αρχαιότητα. Σε αυτά αποτυπώθηκε η εξέλιξη της ιατρικής από τη φάση κατά την οποία η ίαση εξαρτιόταν αποκλειστικά από το θεό έως τη μετατροπή της σε επιστήμη, με τη συστηματική καταγραφή περιστατικών και τη σταδιακή συγκέντρωση γνώσης και πείρας.

Ο τόπος ήταν αφιερωμένος σε θεότητες με θεραπευτικές ιδιότητες ήδη από την προϊστορική εποχή. Στο λόφο Κυνόρτιον, που υψώνεται πίσω από το θέατρο, στα βορειοανατολικά, κατά τη μυκηναϊκή εποχή υπήρχε ιερό, στο οποίο λατρευόταν μία θεά συνδεμένη με την ίαση. Το ιερό αυτό, που ήταν ασυνήθιστα μεγάλο για την εποχή, δημιουργήθηκε το 16ο αι. π.Χ. πάνω στα κατάλοιπα ενός οικισμού της Πρώιμης και της Μέσης Εποχής του Χαλκού (2800-1800 π.Χ.) και διατηρήθηκε έως τον 11ο αι. π.Χ. Γύρω στο 800 π.Χ. ιδρύθηκε στην ίδια θέση ιερό αφιερωμένο στον Απόλλωνα, θεό με θεραπευτικές ιδιότητες, που λατρευόταν εδώ ως Απόλλωνας Μαλεάτας. Η λατρεία του κυρίως θεραπευτή θεού, του Ασκληπιού, που η μυθική παράδοση τον παρουσιάζει ως αυτόχθονα γιο του Απόλλωνα και της εγγονής του βασιλιά της Επιδαύρου Μάλου, της Κορωνίδας, καθιερώθηκε κατά τον 6ο αι. π.Χ. Η λατρεία του θεού προστάτη της ανθρώπινης υγείας και της προσωπικής ευτυχίας απέκτησε φήμη που εξαπλώθηκε ραγδαία. Ο αριθμός των προσκυνητών ολοένα αυξανόταν και το ιερό στο Κυνόρτιο δε επαρκούσε πλέον για τις ανάγκες της λατρείας, έτσι, άρχισε η ανάπτυξη ιερού και στην πεδινή περιοχή, περίπου 1 χλμ. στα νοτιοδυτικά του Κυνορτίου, στον τόπο όπου κατά το μύθο γεννήθηκε ο Ασκληπιός. Τα δύο ιερά, αφιερωμένα το ένα στον Απόλλωνα Μαλεάτα και το άλλο στον Ασκληπιό, εξελίχθηκαν παράλληλα, με την επίσημη ονομασία «ιερόν Απόλλωνος Μαλέατα και Ασκλαπιού».

Το νέο ιερό στην κοιλάδα οργανώθηκε γύρω από το Ιερό Φρέαρ (που αργότερα ενσωματώθηκε στη στοά του Αβάτου) και στο χώρο του κτηρίου Ε, όπου υπήρχε ο πρώτος βωμός τέφρας και ο χώρος των τελετουργικών γευμάτων. Το φρέαρ ήταν βασικό στοιχείο της ίασης, που επιτυγχανόταν με τη διαδικασία της κάθαρσης και της «εγκοίμησης» κοντά στο νερό, ως μίμηση του τρόπου με τον οποίο οι θεϊκές δυνάμεις εξασφάλιζαν την ανανέωσή τους, επιστρέφοντας με τον περιοδικό θάνατο μέσα στη γη, στην πηγή της ζωής, από την οποία επανέρχονταν αναγεννημένοι. Ο θεός συμβούλευε τον ασθενή κατά την εγκοίμηση, δηλαδή τον ύπνο που αντιστοιχούσε στον περιοδικό θάνατο, σχετικά με τη θεραπεία που έπρεπε να ακολουθήσει.

Αρχαιολογικό Μουσείο Επιδαύρου

Το αρχαιολογικό Μουσείο Επιδαύρου βρίσκεται εντός του Αρχαιολογικού Χώρου του ιερού του Ασκληπιού στην Επίδαυρο, που αποτελούσε τη μητρόπολη όλων των ασκληπιείων του αρχαίου κόσμου. Κτίστηκε για να στεγάζει τα πολλά και σημαντικά ευρήματα της πολυετούς ανασκαφής του Ιερού του Ασκληπιού (1881-1928), η οποία διεξήχθη από τον αρχαιολόγο Παναγή Καββαδία και την Αρχαιολογική Εταιρεία.

 

Πίσω στα αξιοθέατα

Αρχαιολογικός χώρος Μυκηνών

Mycenae gate nafplio argolidaΟι «Πολύχρυσες Μυκήνες», το βασίλειο του μυθικού Αγαμέμνονα, που πρώτος ύμνησε ο Όμηρος στα έπη του, είναι το σημαντικότερο και πλουσιότερο ανακτορικό κέντρο της Ύστερης Εποχής του Χαλκού στην Ελλάδα. Το όνομά τους έχει δοθεί σε έναν από τους λαμπρότερους πολιτισμούς της ελληνικής προϊστορίας, το μυκηναϊκό, και οι μύθοι που συνδέονται με την ιστορία τους διαπέρασαν τους αιώνες με τα ομηρικά έπη και τις μεγάλες τραγωδίες της κλασικής εποχής, ενώ ενέπνευσαν και συνεχίζουν να εμπνέουν παγκοσμίως την πνευματική δημιουργία και την τέχνη. Η μυθική παράδοση φέρει ως ιδρυτή των Μυκηνών τον Περσέα, γιο του Δία και της Δανάης, της κόρης του Ακρισίου, του βασιλιά του Άργους, απόγονου του Δαναού. Ο Παυσανίας (2.16.3) αναφέρει ότι ο Περσέας ονόμασε τη νέα πόλη Μυκήνες είτε επειδή εκεί έπεσε ο μύκης του ξίφους του είτε επειδή εκεί αποκαλύφθηκε μία πηγή με άφθονο νερό, η Περσεία πηγή, κάτω από τη ρίζα ενός «μύκητος», δηλαδή ενός μανιταριού. Σύμφωνα με το μύθο, οι απόγονοι του Περσέα βασίλεψαν στις Μυκήνες για τρεις γενιές, με τελευταίο τον Ευρυσθέα, που σκοτώθηκε χωρίς να αφήσει απογόνους, και έτσι οι κάτοικοι των Μυκηνών επέλεξαν ως βασιλιά τους τον Ατρέα, γιο του Πέλοπα και πατέρα του Αγαμέμνονα και του Μενέλαου.

Οι Μυκήνες ιδρύθηκαν ανάμεσα σε δύο ψηλούς κωνικούς λόφους, τον Προφήτη Ηλία (805 μ.) και τη Σάρα (660 μ.), πάνω σε χαμηλό ύψωμα που δέσποζε στην αργολική πεδιάδα και είχε τον έλεγχο των οδικών και θαλάσσιων επικοινωνιών. Η παλαιότερη ανθρώπινη δραστηριότητα στο χώρο τεκμηριώνεται από ελάχιστα κατάλοιπα λόγω των μεταγενέστερων οικοδομικών φάσεων και χρονολογείται στην 7η χιλιετία π.Χ., κατά τη νεολιθική εποχή. Η κατοίκηση ήταν συνεχής έως και τους ιστορικούς χρόνους, τα περισσότερα όμως μνημεία, που είναι ορατά σήμερα, ανήκουν στην εποχή ακμής του χώρου, την Ύστερη Εποχή του Χαλκού, μεταξύ του 1350 και του 1200 π.Χ. Στις αρχές της 2ης χιλιετίας υπήρχε ένας μικρός οικισμός πάνω στο λόφο καθώς και ένα νεκροταφείο στη νοτιοδυτική του πλευρά, με απλές ταφές σε λάκκους. Γύρω στο 1700 π.Χ. εμφανίσθηκαν ηγεμονικές και αριστοκρατικές οικογένειες, όπως διαπιστώνεται από τη χρήση μνημειωδών τάφων, πλούσια κτερισμένων και περικλεισμένων σε λίθινο περίβολο, που ονομάσθηκε Ταφικός Κύκλος Β. Η εξέλιξη αυτή συνεχίσθηκε στην αρχή της μυκηναϊκής περιόδου, γύρω στο 1600 π.Χ., οπότε οικοδομήθηκε ένα μεγάλο κεντρικό κτήριο στην κορυφή του λόφου, ένας δεύτερος λίθινος περίβολος, ο Ταφικός Κύκλος Α, καθώς και οι πρώτοι θολωτοί τάφοι. Όπως αποδεικνύουν τα ευρήματα, οι ηγεμόνες των Μυκηνών ήταν ισχυροί και συμμετείχαν σε ένα πολύπλοκο δίκτυο εμπορικών συναλλαγών με τις χώρες της Μεσογείου.

Αρχαιολογικό Μουσείο Μυκηνών

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Μυκηνών βρίσκεται εντός του αρχαιολογικού χώρου των Μυκηνών. Είναι διαμορφωμένο ώστε να εξυπηρετεί τόσο τη διαφύλαξη του υλικού που προέρχεται από τις ανασκαφές στην ακρόπολη των Μυκηνών, την άμεση περιοχή της και τον ευρύτερο περιβάλλοντα χώρο της, όσο και να λειτουργεί ως εκθεσιακός χώρος, για την ενημέρωση των επισκεπτών, συμπληρώνοντας την περιήγηση τους.

Το μουσείο στεγάζεται σ΄ ένα σύγχρονο κτήριο, το οποίο ανεγέρθηκε στους πρόποδες του λόφου των Μυκηνών και σε άμεση γειτνίαση με την ακρόπολη. Κτίστηκε με τρόπο που να εξασφαλίζει άμεση επικοινωνία με τα αρχαία κατάλοιπα, τμήματα των οποίων είναι ορατά από τα μεγάλα παράθυρα του και που ο επισκέπτης συναντάει στην πορεία του από την είσοδο του αρχαιολογικού χώρου, όπου βρίσκεται το εκδοτήριο. Είναι κτισμένο σε τρία επίπεδα και καλύπτει μία συνολική επιφάνεια 2000 τ.μ. Μεγάλη έκταση του μουσείου είναι αφιερωμένη στη φύλαξη του αρχαιολογικού υλικού που προέρχεται από τις ανασκαφικές έρευνες που διεξάχθηκαν στο παρελθόν και συνεχίζονται στις μέρες μας.

 

Πίσω στα αξιοθέατα

Παλαμήδι φρούριο

palamidi fortress nafplioΤο μεγαλύτερο και καλύτερα διατηρημένο φρουριακό συγκρότημα της Ενετικής Εποχήςστην Ελλάδα βρίσκεται επάνω στον ομώνυμο λόφο σε ύψος 216μ.

Ολοκληρώθηκε το 1714 σε εντυπωσιακό χρόνο ρεκόρ μόλις λίγων ετών για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των βενετσιάνικων στρατιωτικών δυνάμεων εκείνης της εποχής.

Ακολουθεί τη φυσική γραμμή του λόφου και γίνεται ένα με το τοπίο γύρω του απόλυτα σεβόμενο το χώρο αλλά και το σκοπό που είχε αναλάβει να εξυπηρετήσει.

Το φρούριο Παλαμήδι έπαιξε σημαντικό ρόλο σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας του και καθόρισε τη μοίρα ολόκληρης της περιοχής. Οι Ενετοί ήταν εκείνοι που πήραν για πρώτη φορά την απόφαση να οχυρώσουν τον απόκρυμνο λόφο στα τέλη του 17ου αι., όταν εξάπλωναν την κυριαρχία τους στη Μεσόγειο. Αναγνώρισαν τότε τη στρατηγική σημασία πολλών ελληνικών λιμανιών, μεταξύ άλλων και του Ναυπλίου, και εκτίμησαν τη θέση του βράχου του Παλαμηδιού, που προστάτευε με φυσικό τρόπο την είσοδο του Αργολικού κόλπου.

Στις αρχές της δεύτερης δεκαετίας του 18ου αι. κατά τη διάρκεια Ενετο-Τουρκικού πολέμου το φρούριο πέρασε, μετά από προδοσία του ίδιου του στρατηγού-αρχιτέκτονα που το είχε επιμεληθεί, στα χέρια των Τούρκων. Πολλές ήταν οι παρεμβάσεις που έγιναν τότε στο αρχικό σχέδιο των κτισμάτων. Αλλαγές, επιδιορθώσεις, προσθήκες έδωσαν στο φρούριο την τελική του μορφή στις αρχές του 19ου αι.

Η 29η Νοεμβρίου 1822 ήταν μια νύχτα-σταθμός στη Νεότερη ιστορία της πόλης, που διανύει το δεύτερο χρόνο του Αγώνα κατά των Τούρκων. Μετά από πολλών μηνών πολιορκία το φρούριο έρχεται σε ελληνικά χέρια. Το παλιό ενετικό εκκλησάκι του Αγ. Αυγουστίνου που βρίσκεται στον κεντρικό προμαχώνα και είναι ανοικτό για τους επισκέπτες, έχει μετονομαστεί σε Άγ. Ανδρέα τιμώντας τη μνήμη του και θυμίζοντας την ημέρα της απελευθέρωσης της πόλης, η οποία γιορτάζεται με μεγάλη επισημότητα κάθε χρόνο.

Στο εσωτερικό του φρουρίου λειτούργησαν και φυλακές κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας αλλά και αργότερα, έως το 1920 οπότε και καταργήθηκαν. Στον προμαχώνα του Αγ. Ανδρέα (Φρουραρχείο) δίπλα στο εκκλησάκι βρίσκεται το στενό σκοτεινό μπουντρούμι όπου κρατήθηκε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης για λίγους μήνες το 1833 εκτίοντας ποινή για εσχάτη προδοσία, και το οποίο είναι ανοικτό για τους επισκέπτες.

Η πρόσβαση στο φρούριο γίνεται είτε οδικώς (2,5χμ από την πόλη) είτε με τον παραδοσιακό τρόπο ανεβαίνοντας τα 999 σκαλοπάτια που είναι σκαλισμένα στο βράχο-μια ενδιαφέρουσα πρόκληση. Όπως και αν επιλέξει να το προσεγγίσει κανείς, σίγουρα θα αποζημιωθεί, καθώς η θέα από την κορυφή προς το Παλιό Ναύπλιο, την ευρύτερη περιοχή και τον Αργολικό κόλπο κυριολεκτικά κόβει την ανάσα.

Η μία από τις παλιές κεντρικές εισόδους στο Παλαμήδι, αποκαλούμενη «Αγίου Μάρκου» με τον θυρεό που είναι το λιοντάρι. Το φρούριο βρίσκεται 215 μέτρα πάνω από τη θάλασσα όπου στην αρχαιότητα ήταν αφιερωμένο στον μυθικό τοπικό ήρωα του Τρωϊκού πολέμου «Παλαμήδη». Ο λόφος είχε πρωτοκατοικηθεί από την παλαιολιθική εποχή. Στο Παλαμήδι, στον προμαχώνα του Αγίου Ανδρέα, το εκκλησάκι που επί Ενετοκρατίας ήταν αφιερωμένο στο Άγιο Αυγουστίνο. Ανεβαίνοντας τα σκαλάκια και αφού εισέλθετε το 1ο κελί-αποθήκη (με το βέλος) σε μια μικρή κρύπτη στη γωνία βρίσκεστε στη φυλακή του Κολοκοτρώνη.Θέα προς τα βορειοανατολικά. Στάδιο, κεντρικές οδοί προς το Άργος την Κόρινθο και την Τρίπολη και στο βάθος η επέκταση της νέας πόλης Θέα από το Παλαμήδι με το Μπούρτζι στο λιμάνι του Ναυπλίου. Βενετοί είχαν τελειώσει το κτίσιμο του το 1715 όπου και αμέσως το κατέστησαν οι Οθωμανοί Τούρκοι. Οι Έλληνες με τους 350 ήρωες του Στάϊκου Σταϊκόπουλου το κατέκτησαν τη νύχτα του Αγίου Ανδρέα 29-30 Νοεμβρίου 1822!!

 

Πίσω στα αξιοθέατα

Αξιοθέατα

Πολύ κοντά στο Τολό και στην ευρύτερη περιοχής της Αργολίδας βρίσκονται κάποια από τα πιο γνωστά και σημαντικά αξιοθέατα της Ελλάδας και όχι μόνο !!!

Επίσης στο Ναύπλιο μπορείτε να επισκεφθείτε:

  • το Αρχαιολογικό Μουσείο Ναυπλίου
  • το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ιδρυμα
  • το Μουσείο Κομπολογιού
  • τον Αρχαιολογικό χώρο Τίρυνθας

και φυσικά να περπατήσετε στα γραφικά σοκάκια αυτής της πανέμορφης πόλης.

Παραλίες

Παραλίες

Περισσότερα Άρθρα...

  1. Τολό

Το ξενοδοχείο μας

bottom logoΤο ξενοδοχείο μας προσφέρει όλες τις ανέσεις για ξεκούραστες διακοπές. Πολύ κοντά στη παραλία και στο χωριό.

MΗΤΕ: 1245Κ132K0005400

Τολό

bottom toloΤο Τολό είναι παραθαλλάσιο χωριό με ιδανική αμμώδη παραλία και προσφέρει τα πάντα στους επισκέπτες. Πολλά αξιοθέατα σε μικρές αποστάσεις.

Κάνετε κράτηση

bottom reservationΕκπτώσεις και ειδικές προσφορές. Απλά κάνετε την κράτηση σας ή επικοινωνήστε μαζί μας.

Τα δωμάτια μας

bottom roomsΔίνουμε έμφαση στην καθαριότητα και στην εξυπηρέτηση των πελάτων μας. Δείτε τα 2κλινα-3κλινα και 4κλινα δωμάτια μας.

top
×

banner covid19 ppel