Παλαμήδι φρούριο

Το μεγαλύτερο και καλύτερα διατηρημένο φρουριακό συγκρότημα της Ενετικής Εποχήςστην Ελλάδα βρίσκεται επάνω στον ομώνυμο λόφο σε ύψος 216μ.

Ολοκληρώθηκε το 1714 σε εντυπωσιακό χρόνο ρεκόρ μόλις λίγων ετών για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των βενετσιάνικων στρατιωτικών δυνάμεων εκείνης της εποχής.

Ακολουθεί τη φυσική γραμμή του λόφου και γίνεται ένα με το τοπίο γύρω του απόλυτα σεβόμενο το χώρο αλλά και το σκοπό που είχε αναλάβει να εξυπηρετήσει.

Το φρούριο Παλαμήδι έπαιξε σημαντικό ρόλο σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας του και καθόρισε τη μοίρα ολόκληρης της περιοχής. Οι Ενετοί ήταν εκείνοι που πήραν για πρώτη φορά την απόφαση να οχυρώσουν τον απόκρυμνο λόφο στα τέλη του 17ου αι., όταν εξάπλωναν την κυριαρχία τους στη Μεσόγειο. Αναγνώρισαν τότε τη στρατηγική σημασία πολλών ελληνικών λιμανιών, μεταξύ άλλων και του Ναυπλίου, και εκτίμησαν τη θέση του βράχου του Παλαμηδιού, που προστάτευε με φυσικό τρόπο την είσοδο του Αργολικού κόλπου.

Στις αρχές της δεύτερης δεκαετίας του 18ου αι. κατά τη διάρκεια Ενετο-Τουρκικού πολέμου το φρούριο πέρασε, μετά από προδοσία του ίδιου του στρατηγού-αρχιτέκτονα που το είχε επιμεληθεί, στα χέρια των Τούρκων. Πολλές ήταν οι παρεμβάσεις που έγιναν τότε στο αρχικό σχέδιο των κτισμάτων. Αλλαγές, επιδιορθώσεις, προσθήκες έδωσαν στο φρούριο την τελική του μορφή στις αρχές του 19ου αι.

Η 29η Νοεμβρίου 1822 ήταν μια νύχτα-σταθμός στη Νεότερη ιστορία της πόλης, που διανύει το δεύτερο χρόνο του Αγώνα κατά των Τούρκων. Μετά από πολλών μηνών πολιορκία το φρούριο έρχεται σε ελληνικά χέρια. Το παλιό ενετικό εκκλησάκι του Αγ. Αυγουστίνου που βρίσκεται στον κεντρικό προμαχώνα και είναι ανοικτό για τους επισκέπτες, έχει μετονομαστεί σε Άγ. Ανδρέα τιμώντας τη μνήμη του και θυμίζοντας την ημέρα της απελευθέρωσης της πόλης, η οποία γιορτάζεται με μεγάλη επισημότητα κάθε χρόνο.

Στο εσωτερικό του φρουρίου λειτούργησαν και φυλακές κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας αλλά και αργότερα, έως το 1920 οπότε και καταργήθηκαν. Στον προμαχώνα του Αγ. Ανδρέα (Φρουραρχείο) δίπλα στο εκκλησάκι βρίσκεται το στενό σκοτεινό μπουντρούμι όπου κρατήθηκε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης για λίγους μήνες το 1833 εκτίοντας ποινή για εσχάτη προδοσία, και το οποίο είναι ανοικτό για τους επισκέπτες.

Η πρόσβαση στο φρούριο γίνεται είτε οδικώς (2,5χμ από την πόλη) είτε με τον παραδοσιακό τρόπο ανεβαίνοντας τα 999 σκαλοπάτια που είναι σκαλισμένα στο βράχο-μια ενδιαφέρουσα πρόκληση. Όπως και αν επιλέξει να το προσεγγίσει κανείς, σίγουρα θα αποζημιωθεί, καθώς η θέα από την κορυφή προς το Παλιό Ναύπλιο, την ευρύτερη περιοχή και τον Αργολικό κόλπο κυριολεκτικά κόβει την ανάσα.

Η μία από τις παλιές κεντρικές εισόδους στο Παλαμήδι, αποκαλούμενη «Αγίου Μάρκου» με τον θυρεό που είναι το λιοντάρι. Το φρούριο βρίσκεται 215 μέτρα πάνω από τη θάλασσα όπου στην αρχαιότητα ήταν αφιερωμένο στον μυθικό τοπικό ήρωα του Τρωϊκού πολέμου «Παλαμήδη». Ο λόφος είχε πρωτοκατοικηθεί από την παλαιολιθική εποχή. Στο Παλαμήδι, στον προμαχώνα του Αγίου Ανδρέα, το εκκλησάκι που επί Ενετοκρατίας ήταν αφιερωμένο στο Άγιο Αυγουστίνο. Ανεβαίνοντας τα σκαλάκια και αφού εισέλθετε το 1^ο κελί-αποθήκη (με το βέλος) σε μια μικρή κρύπτη στη γωνία βρίσκεστε στη φυλακή του Κολοκοτρώνη.Θέα προς τα βορειοανατολικά. Στάδιο, κεντρικές οδοί προς το Άργος την Κόρινθο και την Τρίπολη και στο βάθος η επέκταση της νέας πόλης Θέα από το Παλαμήδι με το Μπούρτζι στο λιμάνι του Ναυπλίου. Βενετοί είχαν τελειώσει το κτίσιμο του το 1715 όπου και αμέσως το κατέστησαν οι Οθωμανοί Τούρκοι. Οι Έλληνες με τους 350 ήρωες του Στάϊκου Σταϊκόπουλου το κατέκτησαν τη νύχτα του Αγίου Ανδρέα 29-30 Νοεμβρίου 1822!!

Πίσω στα αξιοθέατα